Η επιλογή της αντιμετώπισης της νόσου Peyronie εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως:

• οι βαθμοί κάμψης του πέους

• η συνύπαρξη στυτικής δυσλειτουργίας

• αν η νόσος συνεχίζει ή όχι να εξελίσεται

Η χειρουργική αντιμετώπιση της νόσου Peyronie συνεχίζει να αποτελεί  θεραπεία εκλογής, όπως:

• οι τεχνικές τοποθέτησης ραφών πτύχωσης (plication)

• η τοποθέτηση συνθετικών μοσχευμάτων μετά την αφαίρεση της ινωδους πλάκας (grafting)

• η τοποθέτηση πεϊκών προθέσεων ειδικά όταν συνυπάρχει στυτική δυσλειτουργία (penile prosthesis).

Μια νεότερη θεραπεία με τη μορφή της ενδοπεϊκής ένεσης στη βλάβη είναι διαθέσιμη από τον Φεβρουάριο του 2015. Χαρακτηρίζεται ως το “χημικό νυστέρι” Η δραστική  ουσία είναι η κολλαγενάση από  clostiridium histolyticum. Οι κλινικές μελέτες δείχνουν πως 8 κύκλοι ενδοπείκων ενέσεων μπορούν να προσδώσουν βελτίωση της κάμψης κατά 20 μοίρες.

Έχει ένδειξη σε ενήλικες ασθενείς στους οποίους η ινώδης πλάκα γίνεται αντιληπτή κατά την ψηλάφηση και στους οποίους η κάμψη του πέους είναι τουλάχιστον 30 μοίρες κατά την έναρξη της θεραπείας.

Ειδικά σε μεγάλες κάμψεις του πέους(>60 μοίρες) και όταν συνυπάρχει στυτική δυσλειτουργία μπορεί να συνδυαστεί με τη χειρουργική τεχνική plication η οποία είναι απλή, αποφεύγοντας την τοποθέτηση πεϊκής πρόθεσης.

Link διεθνούς βιβλιογραφίας :

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25940867